Drewno sosnowe obrzynane o obrobionych czterech płaszczyznach i krawędziach czoła, o przekroju prostokąta otrzymywane jest przez przetarcie na trakach (piłach tartacznych). Sosna zwyczajna jest jednym z najważniejszych drzew świata (porasta ogromne obszary) i najliczniej występującym drzewem w Polsce (stanowi ponad 60% drzewostanu naszych lasów). Sosna posiada szeroki, jasnożółty biel i intensywnie brązowo(żółto)czerwonawą twardziel (im ciemniejsza tym drewno bardziej trwałe i wytrzymałe). Słoje są wyraźne, przy czym drewno późne zawiera jasne cętki przewodów żywicznych. Drewno bardzo lekkie i miękkie, średnio trwałe, przyjemnie pachnie z powodu silnego żywicowania. Obróbka mechaniczna dobra. Drewno można dobrze przepiłowywać, przycinać, wygładzać, nawiercać, frezować, szlifować. Suszenie przebiega szybko i dobrze z lekką skłonnością do pękania i paczenia. Wykończenie powierzchni dobre, jednak przy dużym udziale żywic utrudnione bejcowanie i lakierowanie. Sosna dobrze wchłania impregnaty. Wady drewna: krzywizny, skręt włókien, sękatość, pęcherze żywiczne, przemieszczenia twardzieli, pęknięcia żywiczne, nieregularny przebieg przyrostów rocznych, sinizna. Zastosowanie: drewno sosny jest odpowiednie na okleiny zewnętrzne skrawane i łuszczone, na sklejkę, na cele konstrukcyjne, budowlane wewnętrzne i zewnętrzne, stolarkę okienną i drzwiową, podłogi, podkłady kolejowe, maszty, stemple kopalniane. Może być także zastosowane w stolarce artystycznej, meblarstwie, przemyśle płyt wiórowych i pilśniowych, na wełnę drzewną, skrzynki, pojemniki, węgiel drzewny. Warto jednak wspomnieć, że nasza sosna jest niestety jakościowo gorsza niż sosna skandynawska ze względu na spore sęki, szerokie przyrosty roczne i żywice.