Drewno świerka skandynawskiego jest jasne z lekko żółtawym zabarwieniem (nazywane jest drewnem białym). Kierunek włókien jest przeważnie prosty, częściowo występują mniejsze lub większe spirale. Zarówno rdzenie jak i pęcherzyki żywicy pojawiają się rzadko (stąd popularność tego gatunku w budowie saun). Sęki są przeważnie małe, koloru żółto-brązowego - mają tendencję do wypadania. Świerk jest w Europie uznawany za podstawowy gatunek drewna budowlanego. Waga: 403 kg / m3 (wilgotność ok. 12%)   CECHY SZCZEGÓLNE Ze względu na niską gęstość drewno świerka polskiego jest stosunkowo miękkie. Świerk skandynawski różni się od świerku polskiego przede wszystkim tym, że wzrastając w surowym klimacie okołobiegunowym ma mniejsze przyrosty roczne, a przez to jest bardziej wytrzymały na niekorzystne warunki atmosferyczne. Świerk jest stosunkowo łatwy i tani w obróbce. Jest odporny na obciążenia. Zgodnie z normą DIN EN 350-2 świerk posiada klasę wytrzymałości 4.   MALOWANIE POWIERZCHNI  Drewno świerkowe zastosowane na zewnątrz bezwzględnie wymaga malowania. Sam proces obróbki (suszenie w wysokiej temperaturze oraz gładkie czterostronne struganie) pozwala pozbyć się takich niebezpieczeństw jak np. grzyb, pleśń czy insekty. Drewno należy jednak zabezpieczyć przed negatywnym wpływem warunków atmosferycznych, przede wszystkim deszczu i promieni słonecznych. W tym celu polecamy stosować farby zawierające filtr UV i pozostawiające otwarte pory w drewnie. Drewno należy zabezpieczyć z obu stron (od strony widocznej co najmniej dwie warstwy).   ZASTOSOWANIE  Świerk skandynawski ma bardzo szerokie zastosowanie: nadaje się do produkcji mebli, na podłogi, boazerie, jako elementy konstrukcyjne i drewno budowlane, do produkcji więźby dachowej, na elewacje zewnętrzne.